من اجاق تنهایی ام را روشن کرده ام

هیزم هایش خیس اند،خاطره هایم را می سوزانم،

و شاید آرزوهاییم را

من امروز برگ های چنار را جمع کرده ام تا رفتگر بی رحمانه 

انها را در زباله دان نریزد

من همه پروانه هایی را که در باغچه سرود تولد میخواندند پراندم

تا مبادا دست کودکانه ای آنها را به اسارت ببرند یا مصلوب دفترها شوند

من صبح را دزدیده ام تا آن را در جعبه مداد رنگی هایم پنهان کنم

تا هرگز روزم رنگ سیاهی نگیرد،من از شب بیزارم من از تنهایی می گریزم

در تنهایی خاطره های با تو بودن زنده می شوند،جان می گیرندو می خندند

من از تو پُر میشوم،میرقصم،میدوم،شاپرک هات را بازی میدهم

به ناگاه صبح میشود،تونیستی و ردپایت هم رفته

باز منم و اجاق تنهایی و سوختن خاطره ها

من باز پروانه ها را سرگرم میکنم،گلدان  ها را آب میدهم و

حیاط را به شوق و امید آمدنت آب پاشی میکنم،اما....

تنها نوشت..لطفا کپی نکنید..مرسی